Sébastien de Smet toont drek, drank en droefenis
24 APRIL 2006 - ZWOLLE - Sébastien de Smet met Geboren worden is erfelijk. Tekst: Herman Brusselmans. Regie: Ivan
Pecnik. Odeon, 21 april.
Het is niet verwonderlijk dat Gerard Reve tot de favoriete schrijvers van Herman Brusselmans behoort. Evenals Reve
verzet hij zich radicaal tegen iedere vorm van hypocrisie. Met zijn grove taalgebruik weet hij menigeen te kwetsen wat
evenals bij Reve tot rechtszaken leidt waarin hij zijn gelijk nog steeds aan zijn kant krijgt. Vrijheid van meningsuiting
is in België net zo’n hot item als bij ons. In ‘Geboren worden is erfelijk’ speelt Sébastien de Smet een man die aan de drank
is en daarmee om probeert te gaan, waarbij hij zichzelf weinig succes voorspelt er ooit van af te komen. Zoals bijna al het
werk van Brusselmans heeft ook deze monoloog autobiografische elementen. Zelf noemt hij zich ‘een professioneel uitdager van
een negatieve levenshouding’. Deze voorstelling is daar een goed voorbeeld van. Het spel van Sébastien de Smet is erg sterk,
hij speelt een man die aan de zelfkant leeft en geobsedeerd is door seks en drank. De soms pornografische teksten slingert hij
de zaal in waarbij het publiek heel direct op een provocerende manier wordt aangesproken. Hij maakt daarbij gebruik van dia’s
die, naast smakeloze afbeeldingen, vaak struisvogels tonen waarmee gesuggereerd wordt dat je als toeschouwer niet je kop in
het zand moet steken voor al deze drek, drank en droefenis. Technisch uitstekend gespeeld. Het roken, drinken en schelden is
huiveringwekkend echt, alleen de inhoud is slechts voor liefhebbers van het werk van Brusselmans.
Ed van Eeden schreef in het Kritisch Literatuur Lexicon over zijn werk: ‘...een existentiële verlammende huiver voor
eenzaamheid, geweld en dood’. In ‘Geboren worden is erfelijk’ lijkt de oorzaak van al die ellende familiair te zijn.
Slechts door de schelkanonnades af en toe van de nodige humor te voorzien slaagt Sébastien de Smet erin om de
toeschouwer op zijn plaats te houden. Het magere applaus na afloop toonde duidelijk dat niet iedereen de schunnige taal
op prijs stelde, maar de voorstelling maakte wel de nodige emoties los in de zaal en dat is toch de bedoeling van theater.
door FRANS LEENDERTS
This page was created by Erik 'PalmBoy' RAEYMAEKERS
created on 03-05-2006 - last updated on 03-05-2006
You're visiter number 
since 03-05-2006