Trots

Ik ben er trots op dat ik niet ijdel ben. Nochtans zullen vele van mijn fans beweren: ‘Uitgerekend meneer Brusselmans heeft verschillende redenen om net wél ijdel te zijn. Hij is knap, hij is een succesvol schrijver, hij heeft een prachtige vrouw, hij heeft een leuke hond, hij heeft een schitterende loft, hij is een fantastische minivoetbalcoach, hij is ongelooflijk verstandig en hij is een erg leuke gozer.’

Nu wil ik die fans niet meteen ongelijk geven, maar het is wel zo dat fans altijd een wat overtrokken beeld van hun idool hebben. Zo bijvoorbeeld vind ik mezelf niet knap. Sterker nog, ik vind mezelf redelijk lelijk. Vanmorgen stond ik voor de spiegel; ik bestudeerde aandachtig mijn gelaat, en ik concludeerde: qua rotkop kan dat tellen. Het is natuurlijk wel zo dat schoonheid relatief is, en aldus ook lelijkheid. M’n vrouw vindt mij de minst lelijke man die ze kent en van de weeromstuit de mooiste gast op wie ze ooit haar ogen heeft gelegd. En let op, m’n vrouw is een kenner. Plus, als zij iets zegt geloof ik haar op haar woord. Aan de andere kant zijn er dan weer mensen die ik minder geloof, hoewel ze mij, wat betreft m’n rotkop, meer dan gelijk geven. Ik kreeg ooit een brief van een meisje dat me meldde: ‘Ik vind u een goed schrijver, maar als ik naar de foto’s kijk op de achterkant van uw boeken word ik ongemakkelijk.’ Ik moet zeggen, van die brief ben ik toch een paar uur niet goed geweest. Waar ik me mee troost is dat ik altijd lekker ruik. Dat hebben me zeker al duizend vrouwen toevertrouwd. Als ik hen een welkoms- of afscheidszoen geef fluisteren ze in m’n oor: ‘Mijn god, wat ruik jij lekker.’ Dat komt allicht doordat ik de topproducten A*MEN van Thierry Mugler gebruik, die dan weer erg goed overeenkomen met mijn natuurlijke lichaamsgeur. Met zo’n lichaamsgeur moet je een beetje geluk hebben. Sommige mensen mogen topproducten wrijven en spuiten zoveel ze willen, stinken is wat ze doen. Maar wat ik zeggen wil is dat ik, als ik voor de spiegel sta, zelden kreten van verrukking slaak. Derhalve sta ik weinig voor de spiegel. Doch wat betekent het uiterlijk, zonder dat er iets tegenoverstaat? Je zou effectief kunnen stellen dat ik, als je de kwantiteit en de kwaliteit van m’n boekenproductie bekijkt, redenen te over heb om van ijdelheid uit elkaar te barsten. Toch is dat niet zo. M’n beste boek moet ik immers nog altijd schrijven. Ik geloof trouwens dat ik daar momenteel mee bezig ben. Het zal verschijnen in september. En als het toch niet het beste blijkt, dan zal het volgende wel het beste worden. Desondanks zal ik, ook als dat langverwachte beste boek is geschreven, niet ijdel zijn. Ik vind het niet zo speciaal wat ik doe. Oké, zo goed als niemand anders kan het, maar dat ik het wel kan gebeurt slechts via de ingreep van een hogere macht. Wat is die hogere macht, waar komt ze vandaan, en waar houdt ze zich schuil? Geen levende ziel die het weet. Ik ben simpelweg erg getalenteerd, en daar kan ik verder niks aan doen, hoezeer ik m’n talent ook te gelde maak. M’n doorzettingsvermogen, m’n werkkracht, m’n wil om te slagen, ik heb ze allemaal meegekregen van m’n moeder en m’n vader, en zij zouden het niet op prijs stellen dat ik wat ze me hebben gegeven omkrans met een halo van ijdelheid. Is er verder nog iets dat me eventueel, zij het vergeefs, tot ijdelheid zou kunnen aanzetten? Welnu, ik kan bijzonder goed fluiten in het donker. Maar dat doe ik meestal puur van angst. En ik zweer je: ijdelheid en angst gaan niet samen. We kunnen dus samenvatten dat niks me ertoe kan brengen om ooit een seconde ijdel te zijn. Geen wonder dat ik daar trots op ben.

Geschreven voor de tentoonstelling 'Lof der zotheid' te Sint-Niklaas van 10/09 t.e.m. 30/11/2006

This page was created by Erik 'PalmBoy' RAEYMAEKERS

created on 20-09-2006 - last updated on 20-09-2006

You're visiter number since 20-09-2006